Community Partnership event bij Deep Griha Society

Aangestoken door het enthousiasme van een aantal collega's had ik me aangemeld voor een vrijwilligers evenement. Samen met nog ongeveer 40 collega's vertrokken we op zaterdag 21 september vanaf S3 naar Kasurdi, zo'n kleine 45 kilometer vanaf Pune. Naar het jongens weeshuis wat door het Project Deep Griha Society wordt ondersteund. CT had me 's ochtends al vroeg opgehaald en ik had de tas met de volleybalspullen uiteraard meegenomen. Bij aankomst ongeveer 09.30u werd ons verteld door de manager dat de grootste groep kinderen nog op school was. In India gaan de basisschoolleerlingen ook op zaterdagochtend naar school. Dus begonnen we, na eerst even thee te hebben gedronken, onze mouwen uit te steken in de 'tuin'van het complex. Dat complex zag er overigens nog best goed uit, wat betreft onderhoud. Weliswaar niet voorzien van luxe, maar wel netjes en (voor indiaase) begrippen redelijk schoon. Het geheel had gelukkig geen hele armoedige uitstraling. De manager vertelde dat er regelmatig groepen vrijwilligers kwamen ook uit Europa en zelfs uit Nederland. In de tuin waren er diverse klusjes, van het snoeien van de heg tot en met het dichtgooien van een geul die gemaakt was voor het waterafvoer. In Nederland zouden we een kraantje inzetten, maar hier gebruikte we gewoon een houweel en schop. In de hete zon en met de harde kleigrond nog een hele klus. Al snel begonnen de meeste Indiërs te puffen en te zuchten. Niks gewend hé. Na een uurtje of drie was het tijd voor de lunch. Uit de gaarkeuken samen in de rij, kinderen eerst, die inmiddels uit school waren gekomen. De kinderen waren heel erg druk maar ook gedisciplineerd (geen dringen of duwen) en deden keurig hun taken en gebed (luidkeels) voordat zij begonnen te eten. Na de lunch begon het fun-gedeelte.
Al snel hadden zij in de gaten, dat die blanke man, wel heel erg interessant was. Dus werd er een groepje om me heen gevormd en begonnen zij vragen op me af te vuren. De meeste spraken ook gewoon Engels. Hoe heet je en waar kom je vandaan? Heb jij ook kinderen? En zo ging het maar door. Tot iedereen in de kapelruimte werd geroepen. Daar werden de kinderen beziggehouden met tekenen, kleuren en spelletjes. Na enige tijd gingen ze ook optreden voor ons, wat ze maar al te graag wilde doen. Zingen, dansen (Lungi Dance) en zelfs een toneelstuk. Van jong 5 tot oud 18 jaar deed men mee.
Daarna was het mijn beurt om de volleyballen en de mini-voetballen voor de dag te halen. Gelukkig was er een speelveld en zelfs een net was er voorhanden. En maar al te graag wilde iedereen meespelen. Dus van de geplande 6 tegen 6 teamindeling kwam weinig terecht, het was meer 15 tegen 15. Maar ach, de lol zat er goed in en allemaal kregen ze de kans om mee te doen. Na het uitdelen van nog wat cadeautjes en het maken van een groepsfoto was het voor ons tijd om te gaan. Wanneer kom je weer terug? En neem je dan je kinderen ook mee? werd meerdere malen geroepen en het was duidelijk dat de kinderen het gewaardeerd hadden. Medelijden met ze hebben, daar wilde ze niks van weten. Eigenlijk waren het best stoere kids, Raoul, Nilish, Asvin en al die anderen. De volleybalspullen heb ik uiteraard daar gelaten. Het gaf een positief gevoel op de weg terug naar Pune. http://deepgriha.org/index.php/programmes/city-of-child